Puf en Zucht
Jacques Chapelure | 19 juli 2014Een hele hijs. Gisteren naar Chamrousse, vandaag naar Risoul. Nibali als eerste boven in Chamrousse, de Tourzege in de pocket?
Nou ja, als eerste. Uiteraard was ik er eerder. Een verslaggever moet de wedstrijd immers van boven kunnen bekijken. En bij gebrek aan een eigen helicopter was ik te gast in het VIP-parc bij de Arrivée. Ik had verwacht mijn concullega Karel Kettingkast te ontmoeten. Maar wie ik ook bevroeg, ik werd slechts glazig aangekeken. Eén van de VIPs, in het dagelijks leven psychiater, bood me een spoedbehandeling aan, wat ik beleefd van de hand wees. Kettingkast, zo blijkt uit mijn listig geformuleerde vragen, is in het geheel niet gesignaleerd in het domein der prominenten. En als ik zijn columns er op na sla (moet u ook doen), zie ik opvallend vaak “hotel”, “breedbeeld” en “wifi” of soortgelijke bewoordingen. Ik heb stellig de indruk dat zijn berichten voornamelijk uit de grote duimen komen. Wat natuurlijk een staaltje atletisch typewerk is.
Ikzelf was er dus wel. Maar mijn interview met de heer Nibali moet u tegoed houden. De omstandigheden waren tegen mij. Ik doel dan op de warmte. Of liever, het dringende advies om voldoende te drinken. Een advies waaraan ik gewillig gevolg gaf, zeker toen de garçon van dienst mijn perskaart (platinum edition) zag en terecht concludeerde dat mijn connecties met de heer Prudhomme hors categorie zijn. Helaas dwong het mij, kort voor de finish, tot een bezoek aan zekere faciliteit. Aldaar kreeg ik de deur wel op slot maar lukte het mij na de opluchting niet diezelfde deur te ontgrendelen. Wie niet beter weet, ruikt kwade opzet.
De teleurstelling, warmte en gebruikte consumpties moeten mij in slaap hebben gebracht. Zojuist werd ik wakker van een schommelende beweging. De deur zit nog steeds op slot. Uit gebrom onder mij leid ik af dat mijn behuizing op een vrachtwagen is gehesen. Ik neem aan om naar Risoul te verkassen. Een troostende gedachte, dat ik daar dan weer als eerste aankom.
Ik bezin mij op een ontsnappingsmogelijkheid. Hoe zou Houdini het hebben aangepakt? Of Willem H.? We zullen zien. Tot dan: Dixi!
(Dixi: Latijn voor ‘ik heb gezegd’; tevens een merknaam voor mobiel sanitair)
Recente reacties